We zijn dan op terugweg van het vliegveld nog even langsgegaan bij het Zimbabwean German Society, waar we Shona lessen volgen. Daar was het een feestje voor het eind van het trimester, en dus deed elke klas een klein toneelstukje. Het viel me op hoe anders de atmosfeer was vergeleken met ons laatste feest, dat ergens in oktober was. Toen was het nog heel gespannen, met maar weinig studenten (denk dat we een twintigtal waren tegen gisteren rond de 75 of zo). Mensen hadden andere prioriteiten veronderstel ik.
Onze klas, met 4 studenten, hadden een klein toneelstukje in mekaar gestoken waarbij onze lerares, Beatrice, belt om te verwittigen dat ze ziek is en er geen les zou zijn. Dat wordt dan op met slecht netwerkverbindingen en misverstanden dat ze cholera heeft en al gestorven is. Als de studenten dan afkomen met een traditioneel begrafenislied, is de moeder heel verbaasd en roept Beatrice. Doorspekt met enkele slang uitdrukkingen (Network yakadhakwa: het netwerk is zat, dwz werkt niet goed), het was goed genoeg voor algemene hilariteit.
Daarna nog even een natje en een droogje en dan huiswaarts. Vrijdag gaat eerder een rustige dag zijn, bijkomen van al het reizen en de emoties. Een kleine drink voor al de mensen die ons moeder haar pad hebben gekruist om 17u.
No comments:
Post a Comment