Gezien ons moeder ook erg geinteresseerd is in het werk dat hare jongste hier uitspookt, gaan we maandagmorgen naar Streets Ahead, een organisatie die met straatkinderen werkt in Harare.
Daar ontmoeten ze Veerle, die voor Volens werkt en een aantal artistieke zelf expressie instrumenten uitwerkt en uitprobeert bij onze partners. Met de straatkinderen proberen wij momenteel acrobatie uit. Dat is iets dat hen heel erg aanspreekt en dus motiveert om te komen. Eerst werd een kleine show gedaan, waarbij de kinderen ogen opentrokken en erg onder de inruk waren.
Vooral kleine Tendai, tien jaar stond met open ogen te kijken. Als we hem vragen of hij het ook wil leren, kan hij niet geloven dat hij ook zoiets kan doen. Anderen, als hen wordt gevraagd in te schatten wat ze zouden kunnen doen over tien weken, hebben het ook moeilijk, sommigen denken dat ze alles kunnen, anderen niets. En daar draait heel de therapeutische waarde van acrobatie rond: het zetten van realistische doelen en het gedisciplineerd werken daar te geraken.
The next day, puppetry was done at Streets Ahead.
This is done by Rahim, a local performer and artist who, together with Veerle and the counsellors from the partners, developed scenarios regarding certain issues like trust, falling sick, being blamed for things you haven’t done etc.
Each time Rahim sets the scene, playing a short story, and then the kids invent an ending to it. This allows them to talk about issues without having to directly relate it to them. But since there is an atmosphere of trust being built, a counsellor after the session has a talk with all the kids. And then personal stories come up, like how they take care of each other if they fall sick.
1 comment:
Ik ben jaloers op ons moeder en Jan. Het kriebelt bij mij om je ook te komen bezoeken. Veel plezier in ieder geval. Ik hoop dat jullie er allemaal van kunnen genieten.
Groetjes,
Bartje
Post a Comment