The train edges along the most famous nature park in Zimbabwe, Hwange, but with all the trees and green after the rainy season, mams and Jan didn't see any spectacular animals. Well, one animal though, but not really spectacular, mams got a tick in her foot which had to be removed with saliva and turning it anti clockwise...
Monday, March 30, 2009
Day 10: The train from Bulawayo to Victoria Falls
The train edges along the most famous nature park in Zimbabwe, Hwange, but with all the trees and green after the rainy season, mams and Jan didn't see any spectacular animals. Well, one animal though, but not really spectacular, mams got a tick in her foot which had to be removed with saliva and turning it anti clockwise...
Day 10: Visiting Matopos, Bulawayo
And we also had our share of adventures. Driving over a dam, as if it was a Honda commercial.
Even to a point where we got worried if we could cross. So brave Jan went out to check on his bare feet, and turned out it was too deep...
No other solution but to turn back, since our mams and Jan also had to catch the train...
Sunday, March 29, 2009
Day 9: Cuddling with the lion cups
Thomas got scratched by one of the cubs, so now he's all proud saying that he has a scar from a lion ;-)
The elephant swim
It doesn't last very long, about 15 minutes, during which the elephants go up and down, and at the end they have to be probed to go out of the water, but it is still very impressive. You always keep wondering if the elephant will just go to lay on its back and crush you...
Day 8: the safari
Day 7: Great Zimbabwe
- IMBA - house in Shona
- IBWE- from stone
Thursday, March 26, 2009
Day 6: Kufunda, een ecologische partner
Daarna begon onze roadtrip voor de rest van het weekend.... Hierbij ons trouwe stalen ros...
Wednesday, March 25, 2009
Visit mom and Jan: Day 3 and 4: Streets Ahead: acrobats and puppetry
Gezien ons moeder ook erg geinteresseerd is in het werk dat hare jongste hier uitspookt, gaan we maandagmorgen naar Streets Ahead, een organisatie die met straatkinderen werkt in Harare.
Daar ontmoeten ze Veerle, die voor Volens werkt en een aantal artistieke zelf expressie instrumenten uitwerkt en uitprobeert bij onze partners. Met de straatkinderen proberen wij momenteel acrobatie uit. Dat is iets dat hen heel erg aanspreekt en dus motiveert om te komen. Eerst werd een kleine show gedaan, waarbij de kinderen ogen opentrokken en erg onder de inruk waren.
Vooral kleine Tendai, tien jaar stond met open ogen te kijken. Als we hem vragen of hij het ook wil leren, kan hij niet geloven dat hij ook zoiets kan doen. Anderen, als hen wordt gevraagd in te schatten wat ze zouden kunnen doen over tien weken, hebben het ook moeilijk, sommigen denken dat ze alles kunnen, anderen niets. En daar draait heel de therapeutische waarde van acrobatie rond: het zetten van realistische doelen en het gedisciplineerd werken daar te geraken.
The next day, puppetry was done at Streets Ahead.
This is done by Rahim, a local performer and artist who, together with Veerle and the counsellors from the partners, developed scenarios regarding certain issues like trust, falling sick, being blamed for things you haven’t done etc.
Each time Rahim sets the scene, playing a short story, and then the kids invent an ending to it. This allows them to talk about issues without having to directly relate it to them. But since there is an atmosphere of trust being built, a counsellor after the session has a talk with all the kids. And then personal stories come up, like how they take care of each other if they fall sick.
Sunday, March 22, 2009
Visit of moms and Jan: Day 1 - the Arrival. Day 2 - the Lunch
Momenteel is ons moeder hier samen met Jan voor twee weken op bezoek. Het is natuurlijk een lange reis maar ze zijn toch tevreden hier te zijn, en ze hebben nog het Belgisch lentezonnetje meegebracht (dat hier tot nog toe ontbrak met een uitzonderlijk langdurend regenseizoen).
Na de zaterdag te hebben uitgerust en vroeg het bed in, zijn we de zondag bij een Indische vriendin en collega en haar echtgenoot gaan eten, Sonah en Pedro.
Lekker eten en interessante gesprekken rond relaties, geloof, traditionele gebruiken zoals uithuwelijken bij katholieke Indiërs, veel gepraat en veel gelach.
Daarna naar the Celebration Church, één van de grootste kerken hier die op Amerikaans Protestant model werd opgebouwd en waar iets van een 5.000 gelovigen klappen, ‘hallelujah’ zingen en dansen, terwijl er vanvoor een hele show wordt opgevoerd. Daar blijven we toch niet te lang. Om de dag af te sluiten, nog even langs op Bruno zijn bureau bij CFU om ook even te tonen waar hij zijn zweet en tranen laat, en dan thuiswaarts, nog even bijkomen voor een drukke week.